๖๕๕.
ผู้ใดพอใจใคร่เห็นท่านผู้มีศีล อยากได้ยินได้ฟังพระธรรม
พยายามละความตระหนี่ไม่ให้เกิดขึ้น
ท่านเรียกว่าผู้มีความเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย
๖๕๖.
ผู้มีความเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย มีกาย วาจาสงบเรียบร้อย
จะไปสู่ประเทศไหนคนประเทศน้ันก็บูชา
๖๕๗.
ผู้ในเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย ย่อมให้ข้าวปลาอาหารด้วยใจศรัทธา ผู้นั้นย่อมได้ข้าวปลาอาหารท้ังในโลกนี้และโลกหน้า
๖๕๘.
ศีลเป็นพื้นฐานขั้นต้น เป็นที่่ก่อเกิดของคณธรรมความดีท้ังหลาย เป็นหัวหน้าของคุณธรรมทั่วไป เพราะฉนั้นควรรักษาศีลให้บริสุทธิ์
๖๕๙.
ผู้มีศีลด่างพร้อย ย่อมมีผิวพรรณหม่นหมองไม่ผ่องใส ถูกคนติเตียน เสียชื่อเสียง ส่วนผู้มีศีลบริสุทธิ์ ผิวพรรณย่อมผ่องใส มีชื่อเสียงดีและมีผู้สรรเสริญ
๖๖๐.
รักษาศีลบริสุทธิ์สม่ำเสมอดีแล้ว ย่อมมีใจผ่องใส มีปรีชาฉลาดในเรื่องทั้งปวง ย่อมได้รับเกียรติในโลกนี้ ตายไปก็มีใจรื่นเริงอยู่ในสวรรค์
๖๖๑.
รักษาศีลไม่บริสุทธิ์สม่ำเสมอแล้ว ย่อมมีใจมัวหมองและโง่เขลาในเรื่องท้ังปวง ย่อมได้รับการนินทา ตายไปก็มีใจเศร้าหมองอยู่ในอบาย
๖๖๒.
รักษากาย วาจา ใจให้สงบเรียบร้อย ใจก็ไมคิดชั่ว ปากก็ไม่พูดพล่อย วิธีปฎิบัติเช่นนี้เรียกว่าผู้มีศีล
๖๖๓.
รักษาอุโบสถคือศีลแปด อุทิศให้ผู้ตายตลอดกาลเข้าพรรษา บุญนี้ทำให้อิ่มใจด้วยความสุข ตายไปก็ขึ้นสวรรค์ ฉนั้นหญิงชายจงรักษาศีล
๖๖๔.
เป็นผู้สดับมาก เป็นผู้มีศีลสม่ำเสมอ ย่อมได้รับการสรรเสริญสองสถาน คือเป็นผู้มีศีลและเป็นพหูสูตร
๖๖๕.
ผู้มีศีลด่างพร้อย มีอายุร้อยปีก็ป่วยการ ผู้มีศีลหมดจดมีใจกำหนดพิจารณา แม้มีชีวิตหนึ่งวันมีค่ากว่า
พยายามละความตระหนี่ไม่ให้เกิดขึ้น
ท่านเรียกว่าผู้มีความเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย
๖๕๖.
ผู้มีความเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย มีกาย วาจาสงบเรียบร้อย
จะไปสู่ประเทศไหนคนประเทศน้ันก็บูชา
๖๕๗.
ผู้ในเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย ย่อมให้ข้าวปลาอาหารด้วยใจศรัทธา ผู้นั้นย่อมได้ข้าวปลาอาหารท้ังในโลกนี้และโลกหน้า
๖๕๘.
ศีลเป็นพื้นฐานขั้นต้น เป็นที่่ก่อเกิดของคณธรรมความดีท้ังหลาย เป็นหัวหน้าของคุณธรรมทั่วไป เพราะฉนั้นควรรักษาศีลให้บริสุทธิ์
๖๕๙.
ผู้มีศีลด่างพร้อย ย่อมมีผิวพรรณหม่นหมองไม่ผ่องใส ถูกคนติเตียน เสียชื่อเสียง ส่วนผู้มีศีลบริสุทธิ์ ผิวพรรณย่อมผ่องใส มีชื่อเสียงดีและมีผู้สรรเสริญ
๖๖๐.
รักษาศีลบริสุทธิ์สม่ำเสมอดีแล้ว ย่อมมีใจผ่องใส มีปรีชาฉลาดในเรื่องทั้งปวง ย่อมได้รับเกียรติในโลกนี้ ตายไปก็มีใจรื่นเริงอยู่ในสวรรค์
๖๖๑.
รักษาศีลไม่บริสุทธิ์สม่ำเสมอแล้ว ย่อมมีใจมัวหมองและโง่เขลาในเรื่องท้ังปวง ย่อมได้รับการนินทา ตายไปก็มีใจเศร้าหมองอยู่ในอบาย
๖๖๒.
รักษากาย วาจา ใจให้สงบเรียบร้อย ใจก็ไมคิดชั่ว ปากก็ไม่พูดพล่อย วิธีปฎิบัติเช่นนี้เรียกว่าผู้มีศีล
๖๖๓.
รักษาอุโบสถคือศีลแปด อุทิศให้ผู้ตายตลอดกาลเข้าพรรษา บุญนี้ทำให้อิ่มใจด้วยความสุข ตายไปก็ขึ้นสวรรค์ ฉนั้นหญิงชายจงรักษาศีล
๖๖๔.
เป็นผู้สดับมาก เป็นผู้มีศีลสม่ำเสมอ ย่อมได้รับการสรรเสริญสองสถาน คือเป็นผู้มีศีลและเป็นพหูสูตร
๖๖๕.
ผู้มีศีลด่างพร้อย มีอายุร้อยปีก็ป่วยการ ผู้มีศีลหมดจดมีใจกำหนดพิจารณา แม้มีชีวิตหนึ่งวันมีค่ากว่า
