๖๘๗
คนที่ทำบาป ไม่ควรชอบใจในการทำบาปน้ัน
เพราะการสั่งสมบาปทำให้เกิดทุกข์
๖๘๘.
เมื่อมีผู้ทำความดีทำประโยชน์ให้ ไม่รู้จักคุณ
ภายหลังเมื่อมีกิจการอีก ย่อมไม่มีผู้ช่วยเหลือ
๖๘๙.
สัตว์ทั้งปวงย่อมกลัวโทษทัณฑ์ ย่อมหวาดหวั่นต่อความตาย
เอาตัวเราเข้าเทียบแล้ว ไม่ควรฆ่าหรือใช้ผู้อื่นฆ่าสัตว์อื่น
๖๙๐.
กามคุณไม่เที่ยงแท้ยั่งยืน เป็นทุกข์หนัก มีพิษมาก
ดั่งช่างตีเหล็กที่ร้อน เป็นต้นเหตุแห่งความทุกข์
๖๙๑.
โลกนี้ถูกอวิชชาปิดบังไว้ เพราะความอยากนานชนิดเป็นเครื่องประเทืองฉาบทาไว้ จึงเกิดทุกข์ภัยอันใหญ๋หลวง
