พุทธภาษิต ๙๑๙ บท
คัดเลือกเรียงร้อย
โดย
เทพ สุนทรศารทูล
โดย
เทพ สุนทรศารทูล
๑.
เอาชนะตนเองดีกว่า
๒.
ท่านว่าตัวเรานี่แหละฝึกสอนยาก
๓.
ผู้ฝึกฝนตนดี
เป็นบุรุษรุ่งเรือง
๔.
ผู้เป็นที่พึ่งของเราคือตัวเรา
๕.
ผู้เป็นคติแก่เราคือตัวเรา
๖.
สุดที่รักคือตัวเรา
๗.
ไม่มีรักใดเท่ารักตน
๘.
เราทำบาป เราย่อมเศร้าหมอง
๙.
เราไม่ทำบาป
เราย่อมบริสุทธิ์
๑๐.
คนเห็นแก่ตัว
เป็นคนจิตใจไม่สะอาด
บัณฑิตย่อมฝึกฝนอบรมตนเอง
๑๒.
ที่พึ่งหายาก
แต่ผู้ฝึกฝนตนดีแล้ว ย่อมพึ่งตนเองได้
๑๓.
ผู้ช่วยตนเองได้
ผู้อื่นจึงช่วยผู้นั้น
๑๔.
เมื่อรักตัวก็ควรรักษาตัวให้จงดี
๑๕.
ผู้ดีย่อมฝึกฝนอบรมตนเอง
๑๖.
บัณฑิตย่อมมีจิตผ่องใสไม่เศร้าหมอง
๑๗.
เราสอนเขาอย่างไร เราต้องจำไว้ทำอย่างนั้นด้วย
๑๘.
จงกล่าวโทษตัวเราเอง
๑๙.
จงส่องกระจกดูตัวเราเอง
๒๐.
จงถอนตนขึ้นจากปลัก
เหมือนช้างชักตนขึ้นจากหล่ม
๒๑.
อย่าระวังรักษาตนเพียงครึ่งๆ
กลางๆ
๒๒.
จงอย่าทำลายตนเอง
๒๓.
บุรุษไม่ควรขายตนเอง
๒๔.
อย่าทอดทิ้งตนเอง
๒๕.
อย่าลืมตัวของตัว
๒๖.
อย่าทอดทิ้งประโยชน์ของตน
เพราะเห็นผู้อื่นได้ประโยชน์มากกว่า
เพราะเห็นผู้อื่นได้ประโยชน์มากกว่า
๒๗.
เมื่อรักตัวไม่ควรทำชั่ว
๒๘.
ตำหนิตนอย่างไรแล้วก็อย่าทำอย่างนั้นอีก
๒๙.
ความไม่ประมาท เป็นหนทางรอด
๓๐.
นักปราชญ์รักษาความไม่ประมาทไว้เหมือนทรัพย์อันมีค่าสูงสุด
๓๑.
จงสรรเสริญความไม่ประมาท
๓๒.
จงปลาบปลื้มอยู่ในความไม่ประมาท
๓๓.
ผู้ไม่ประมาทไม่อับจน
๓๔.
ผู้ไม่ประมาท ผู้มีญาณ
ย่อมมีสุขบริบูรณ์
๓๕.
บัณฑิตผู้ไม่ประมาท
ย่อมได้รับประโยชน์ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
ย่อมได้รับประโยชน์ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
๓๖.
จงเตรียมพร้อมอยู่เสมอด้วยความไม่ประมาท
๓๗.
จงเป็นผู้ห่วงใยความไม่ประมาท
๓๘.
กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้ดีชั่วต่างกัน
๓๙.
การกระทำที่ย่อหย่อนไม่เกิดผลมาก
๔๐.
กรรมที่ทำนั้นเองนำตนไปสู่ที่ชั่ว
๔๑.
ความดีคนดีทำง่าย
๔๒.
ความดีคนชั่วทำยาก
๔๓.
ความชั่วอย่าทำเสียเลยดีกว่า
๔๔.
ความชั่วย่อมเผาผลาญภายหลัง
๔๕.
กระทำความดีดีกว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น