พุทธภาษิต๙๑๙ บท ชุดที่ ๒

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท

๔๖. 

กรรมใดทำแล้วร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำนั้นไม่ดี

๔๗.

กรรมใดทำแล้วไม่ร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำนั้นดี

๔๘.

การใดที่ไม่ดีไม่มีประโยชน์ทำง่าย

๔๙..

การใดดีมีประโยชน์ทำแสนยาก

๕๐.

ความสุขไม่ใช่ผลอันคนชั่วจะได้รับง่ายๆ

๕๑..

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

๕๒.

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

.๕๓.

ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำดีกว่า

๕๔..

ทำลงไปแล้ว ทำกลับคืนไม่ได้

๕๕.

การใดเป็นประโยชน์แก่ตน พึงรีบทำการนั้น

๕๖.

จะทำก็จงทำเสียเดี๋ยวนี้

๕๗.

จงทำตามถ้อยคำของผู้ตักเตือน

๕๘.

จงทำกิจให้เหมาะแก่กาล

๕๙.

จงรักษาความดีของตนดังเกลือรักษาความเค็ม

๖๐..

ควรช่วยทำงานให้แก่ผู้ขวนขวายทำการงาน

๖๑.

ควรทำประโยชน์ให้แก่ผู้รักใคร่ขวนขวายในประโยชน์

๖๒.

อย่าทำกรรมอันเกิดโทษ

๖๓.

นึกกำหนัดเป็นกามารมณ์ของบุรุษ

๖๔..

เรื่องของกามจะสงบและมั่นคงไม่มีในหมู่มนุษย์

๖๕.

โลกนี้ไม่มีเวลาอิ่มด้วยกาม

๖๖..

ไม่มีความรู้จักพอในกามเหมือนฝนที่ตกลงมานั้นเป็นเงิน

๖๗..

ไม่มีทุกข์อื่นนอกจากทุกข์เพราะกาม

๖๘.

ไม่มีแม่น้ำใดกว้างใหญ่และลึกเท่าตัณหา

๖๙.

ความอยากละได้ยากในโลก

๗๐..

ความอยากวุ่นวายมากเหลือหลาย

๗๑.

ความอยากย่อมผลักใสจิตใจคน

๗๒..

ไม่มีไฟใดเสมอด้วยไฟราคะ

๗๓.

ความโลภทำให้เสื่อมจากคุณธรรม

๗๔.

คนโลภมากเป็นคนชั่วช้า

๗๕.

ไม่มีเครื่องปิดบังใดเสมอด้วยความหลง

๗๖.

ผู้เสพกามย่อมตะกละกามมากขึ้น

๗๗..

ผู้เสพกามใจหิว แม้กายจะไม่กระหาย

๗๘.

ความไม่รู้ครอบคลุมคนไว้

๗๙.

ผู้โง่เขลาย่อมฆ่าตนเองเพราะโลภทรัพย์

๘๐.

ความโกรธกันไม่ดีเลย

๘๑.

ความโกรธเหมือนดังสนิมเหล็กกินเนื้อเหล็ก

๘๒.

ความโกรธกันไม่มีประโยชน์เลย

๘๓.

ความโกรธทำให้จิตพลุ่งพล่าน

๘๔.

ความโกรธครอบงำคนทำให้หน้ามืดตามัว

๘๕..

ความโกรธเกิดเพราะขาดความอดกลั้น 

คุกรุ่นขึ้นแล้วก็ลุกฮือมากขึ้น

๘๖.

ความโกรธเป็นอาการของคนโง่เขลาเบาปัญญา

๘๗.

โทสะมีความโกรธเป็นพื้นฐาน

๘๘..

ไม่มีอะไรย่ำยีคนเท่าโทสะ

๘๙.

ไม่มีอะไรผิดเสมอด้วยโทสะ

๙๐.

ผู้ฆ่าความโกรธได้ย่อมเป็นสุข