พุทธภาษิต ๙๑๙ บท ชุดที่ ๕

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท 

๑๕๑.
ผู้ให้สิ่งดีเลิศ  ย่อมได้รับสิ่งที่ดีเลิศ

๑๕๒.
บุญของผู้ให้ย่อมเจริญยิ่งขึ้น

๑๕๓.
เป็นบุรษควรเป็นผู้ให้

๑๕๔.
ไม่มีทุกข์ใดเสมอด้วยเบญจขันธ์

๑๕๕.
สังขารเป็นทุกข์ใหญ่หลวง

๑๕๖
บ้านเรือนไม่ดีเป็นทุกข์ของคนครองเรือน

๑๕๗.
ความยากจนเป็นทุกข์ของชาวโลก

๑๕๘.
เป็นหนี้เป็นทุกข์ในโลก

๑๕๙.
ผู้ขาดที่พึ่งอยู่อย่างเป็นทุกข์

๑๖๐.
ผู้พ่ายแพ้อยู่อย่างเป็นทุกข์

๑๖๑.
ผู้หมดกังวลย่อมไม่ตกทุกข์

๑๖๒.
พระธรรมเหมือนห้วงน้ำไม่มีตม

๑๖๓.
สิ่งทั้งหลายเกิดที่ใจก่อน 

๑๖๔.
พระธรรมเป็นธงชัยของผู้แสดงธรรม

๑๖๕.
คุณธรรมของคนดีรู้ได้ยาก

๑๖๖.
คุณธรรมของคนดีไม่เก่าล้าสมัย

๑๖๗.
ผู้มีธรรมย่อมรักษาธรรมไว้

๑๖๘.
ประพฤติชอบธรรมอยู่เสมอทำให้เป็นสุข

๑๖๙.
ผู้ถือมั่นอยู่ในธรรม  เป็นผู้เกื้อกุูลแก่คนทั้งหลาย

๑๗๐.
ผู้อิ่มเอิบในธรรม ย่อมอยู่เป็นสุข