พุทธภาษิต ๙๑๙ บท ชุุดที่ ๑๗

๓๙๑.

พระมหากษัตริย์เป็นสัญลักษณ์ของประเทศชาติ

๓๙๒.

พระมหากษัตริย์เป็นประมุขของชาติ

๓๙๓.

พระมหากษัตริย์เป็นผู้ทรงธรรม 

ไพร่ฟ้าประชาชนก็ร่มเย็นเป็นสุข

๓๙๔.

พระมหากษัตริย์ปกครองราษฎรเหมือนพ่อปกครองลูก

๓๙๕.

พระมหากษัตริย์ทรงเครื่องกษัตริย์ย่อมเป็นสง่า

๓๙๖.

วาจาออกมาจากน้ำใจ

๓๙๗.

พูดไพเราะสำเร็จผล

๓๙๘.

พูดไม่ดีเกิดความเดือดร้อนล

๓๙๙.

คนโกรธพูดจาหยาบคาย

๔๐๐

คนพูดหลอกลวงย่อมไปนรก

๔๐๑.
เป็นคนสะอาดหรือไม่รู้ได้ด้วยการพูด

๔๐๒.
ควรพูดด้วยถ้อยคำที่เป็นกุศล

๔๐๓.
ควรพูดคำไพเราะและมีประโยชน์

๔๐๔.
ควรพูดแต่ถ้อยคำที่ไม่ทำให้ตนเดือดร้อน

๔๐๕.
ควรพูดแต่ถ้อยคำที่น่าฟัง  

๔๐๕.
ไม่ควรพูดคำที่ไม่น่าฟังทุกเมื่อ

๔๐๖.
พูดดีแต่อย่าให้เกิดเวลา


๔๐๗.
 อย่ากล่าววาจาชั่วช้าเลย