พุทธภาษิต ๙๑๙ บท ชุดที่๑๖

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท 

๓๗๑.
คนไม่ได้อายุยืนเพราะมีทรัพย์

๓๗๒.
ทุกชีวิตจะทอดทิ้งร่างไว้ในโลก

๓๗๓. 
คนมีคนจนทุกคนล้วนไม่พ้นความตาย

๓๗๔.
หมู่เกวียนเป็นเพื่อนของคนเดินทาง

๓๗๕. 
แม่เป็นมิตรแท้ในครอบครัว 

๓๗๖.
เพื่อนฝูงเป็นมิตรที่ดีของผู้มีเรื่องราวเกิดขึ้น

๓๗๗.
ผู้ไม่ประทุษร้ายมิตรย่อมเป็นที่นับถือทั่วไป

๓๗๘.
ผู้ไม่ประทุษร้ายมิตรย่อมพ้นศัตรูทั้งปวงปองร้าย

๓๗๙.
ผู้ประทุษร้ายมิตรเป็นคนเลวทราม

๓๘๐.
ผู้มีมิตรชั่วย่อมมีมารยาทชั่ว เที่ยวไปในที่ชั่ว

๓๘๑.
ภรรยาเป็นมิตรสนิท

๓๘๒.
ไม่มีความเป็นมิตรในหมู่คนพาล

๓๘๓.
เมื่อมีเรื่องราวเกิดขึ้นเพื่อนฝูงทำให้เป็นสุข 

๓๘๔.
ถ้าได้เพื่อนฝูงที่สุขุมรอบคอบ ก็คบเป็นเพื่อนเที่ยวได้อย่างมีสติ

๓๘๕.
ถ้าไม่ได้เพื่อนฝูงที่สุขุมรอบคอบ ก็ควรเที่ยวไปคนเดียว

๓๘๖.
คนมีความคิดย่อมไม่ขอของใครเลย

๓๘๗.
คนขี้ขอย่อมเป็นที่รังเกียจ

๓๘๘.
ขอไม่ได้ก็เกิดความไม่พอใจ

๓๘๙.
ขอแล้วขอเล่าคนรังเกียจเกลียดชัง

๓๙๐.
อย่าขอของรักของเขา