๖๖๖.
ศีลเป็นข้อปฎิบัติของโลก เมื่อชาวโลกปฎิบ้ติดีแล้ว
ย่อมได้รับส่ิ่งที่ดีดังที่ปฎิบัติ
๖๖๗.
ปรารถนาสุขท้ังสามสิ่ง คือได้รับสรรเสริญ ได้รับทรัพย์ ได้ไปสวรรค์ ผู้มีปัญญาก็จงรักษาศีล
๖๖๘.
ผู้มีศ๊ลย่อมมีมิตรมาก เพราะสำรวมกายวาจาใจไม่ให้แตกร้าว
ผู้ไม่มีศีลย่อมแตกจากมิตร เพราะไม่สำรวมกายวาจาใจ
๖๖๙.
ควรคบแต่กัลยาณมิตรผู้มีปัญญา
๖๗๐.
ของหอมห่อด้วยใบไม้ ใบไม้ก็หอมฟุ้งไปด้วยฉันใด
คนที่คบหาสมาคมกับนักปราชญ์ ก็พลอยฉลาดไปด้วยฉันน้ัน
๖๗๑.
การคบหาสมาคมกับคนชั่ว ไม่ใช่แต่จะทำให้เกิดทุกข์อย่างเดียว ยังทำให้เกิดโทษอีกด้วย
๖๗๒.
คบหาแต่คนชั้นสูง ผู้มีปัญญา ต้ังตนอยู่ในคำสอนของท่าน
จะเป็นผู้มีความสุขสมปรารถนา
๖๗๓.
ปลาเน่าผูกด้วยหญ้าคา หญ้าคาก็พลอยเน่าเหม็นไปด้วยฉันใด
คนที่คบคนชั่วก็พลอยชั่วไปด้วยฉันน้ัน
๖๗๔.
คบหาผู้ใดเป็นเพื่อน ก็เหมือนคนน้ัน อยู่ร่วมกับคนอย่างไรก็เป็นคนอย่างน้ัน
๖๗๕.
ที่พึ่งหาได้ยาก แต่คนซึ่งฝึกฝนดีแล้ว ก็เป็นพี่พึ่งของตนได้
ใครจะเป็นที่พึ่งของเราได้เล่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น