พุทธภาษิต ๙๑๙ บท (ชุดที่ ๓๘)

๖๓๖.
นายโคบาลย่อมตีต้อนโคไปฉันใด 
ความแก่และความตายย่อมไล่ต้อนอายุแ๖๔๐.
ละชีวิตไปฉันนั้น

๖๓๗.
หม้อดินที่ช่างป้ันหม้อขึ้นแล้ว 
ย่อมแตกทำลายไปในที่สุดฉันใด 
ชีวิตก็มีความตายเป็นที่่สุดฉันน้ัน

๖๓๘.
สายน้ำทีไหลล้นฝั่งย่อมพัดพาต้นไม้ชายตลิ่งไปฉันใด
ความแก่และความตายย่อมพัดพาชีวิตไปฉันน้้น

๖๓๙.
ควรกล่าวแต่คำดีเท่าน้้น ไม่ควรกล่าวคำชั่วเลย 
กล่าวคำดีเกิดผลดี กล่าวคำชั่วเกิดผลร้าย

๖๔๐.
การกล่าวคำที่ไม่ทำให้ตนเดือดร้อน ไม่ทำลายผู้อื่นด้วย จึงจะเป็นวาจา สุภาษิตคือคำพูดที่ดีมีคติควรฟังควรคิด

๖๔๑.
ไม่ควรพูดมากเกินไป ไม่ควรนิ่งเสียท้้งหมด
เมื่อถึงคราวพูดก็ควรพูดถ้อยคำที่ไม่ฝั่นเฝือ 
พอฟังได้เนื้อได้ความ

๖๔๒.
ควรกล่าวแต่ถ้อยคำไพเราะอ่อนหวานน่าฟังเท่านั้น เพราะผู้ฟังย่อมไม่ชอบคำพูดหยาบคาย 
ชอบแต่คำพูดไพเราะอ่อนหวานทุกคน

๖๔๓.
คนพาลพูดคำหยาบคายย่อมทำลายตัวเอง เหมือนขวานอันเกิดอยู่ทีปากของผู้นั้น ย่อมฟันตัวของเขาเอง

๖๔๔.
ทำแล้วจึงพูด ไม่ทำก็ไม่ควรพูด
บัณฑิตย่อมรู้ว่าคนที่ไม่ทำอะไรก็ดีแต่พูดเท่านั้น

๖๔๕.
ผู้ใดเป็นพยานเบิกความเท็จ  เพราะเห็นแก่ตนก็ดี เพราะเห็นแก่ผู้อื่นก็ดี เพราะเห็นแก่ทรัพย์ก็ดี  พึงรู้ว่าผู้น้ันเป็นคนเลวทราม