พุทธภาษิต ๙๑๙ บท (ชุดที่ ๓๖)

๖๒๖.

ผู้ใดยืมทรัพย์เขามาใช้ แล้วกลับเสียสัตย์ แก้ตัวว่าเราไม่ได้ยืมท่าน  พึงรู้ว่าผู้นั้นเป็นผู้ผิดศีล

๖๒๗.

เป็นคนฉลาดเป็นคนอาจหาญ เป็นคนได้ยินได้ฟังมาก เป็นผู้ทรงคุณธรรม และเป็นผู้ประพฤติธรรม  ผู้นั้นเรียกว่าเป็นผู้ทำหมู่คณะให้งดงาม

๖๒๘.

กำจัดความกำหนัด ความโกรธ ความหลงได้ ทำลายเครื่องผูกมัดได้แล้ว  ย่อมไม่หวาดหวั่นว่าชีวิตจะแตกดับ 

๖๒๙.

เป็นผู้สำรวมอินทรีย์ เป็นผู้สงบ และยินดีในทางสงบแล้ว  ย่อมดำรงตนไว้ได้ดีตลอดไป ไม่พ่ายแพ้แก่หมู่มาร

๖๓๐.

ถ้ากลัวทุกข์ ถ้าเกลียดทุกข์ ก็อย่าทำบาปทั้งในที่ลับ และที่แจ้ง

๖๓๑.

มองหาดูทั่้วทิศแล้ว ไม่เห็นใครเป็นที่รักยิ่งกว่าเราเลย  คนอื่นก็รักตัวของเขามากเช่นเดียวกัน เพราะฉนั้นผู้รักตนจึงไม่ควรเบียดเบียนผู้อื่น 

๖๓๒.

ไม่ควรหมิ่นลาภของตน  ไม่ควรอยากได้ลาภของผู้อื่น  ภิกษุอยากได้ลาภของผู้อื่น ย่อมทำสมาธิไม่เกิดผล

๖๓๓.

ไม่หลงระเริงไป ไม่เอาใจตนเป็นใหญ่ มีปฎิภาณว่องไว ย่อมไม่เป็นคนเชื่อง่ายเบื่อง่าย

๖๒๔.

ผู้หลงบริโภคกาม ย่อมติดใจหลงใหลในกาม ย่อมถลำตัวเองเข้าไปโดยไม่รู้ตัว เหมือนปลาตาดีที่เข้าลอดโพงพาง 

๖๒๕.
บุรษผู้ตื่นจากหลับ  ย่อมมองไม่เห็นอารมณ์ที่ล่องลอยไปในฝันฉันใด คนอยู่ย่อมมองไม่เห็นคนรักที่ตายไปแล้วฉันน้้น