พุทธภาษิต ๙๑๙ บท (ชุดที่ ๓๗)

๖๒๖.

ผู้ไม่รู้จักพอในภรรยาของตน ย่อมเดินทางไปสู่ความฉิบหาย 

๖๒๗.
ผู้ทำบุญแล้วย่อมรื่นเริงในโลกท้ังสอง รื่นเริงในโลกนี้และโลกหน้า ละโลกนี้ไปแล้วก็รื่นเริงว่าเราได้ทำบุญไว้แล้ว  

๖๒๘.
คนที่ทำบุญควรทำบุญบ่อยๆ ควรพอใจในการทำบุญน้ัน เพราะผู้สั่งสมบุญย่อมมีความสุข

๖๒๙.
ไม่ควรดูหมิ่นบุญที่ทำน้อย  ว่าจักไม่ได้บุญมาก แม้หยดน้ำทีละหยดยังเต็มตุ่มได้ฉันใด ผู้รู้สั่งสมบุญมากย่อมได้บุญฉันน้ัน

๖๓๐.
วันคืนล่วงไป ชีวิตย่อมล่วงไป อายุย่อมสุดสิ้นไป ดุจน้ำในลำธารย่อมเหือดแห้งไปฉันน้ัน 

๖๓๑.
อายุของมนุษย์นี้สั้นนัก พึงปลงใจเสีย
ทำตนดั่งคนเดินอยู่กลางแดดร้อนจัดในยามเที่ยงวัน 
อันความตายจะไม่มาถึงตนน้ันไม่มี

๖๓๒.
ทั้่งเด็กทั้งผู้ใหญ่ ทั้งไพร่ผู้ดี ล้วนเดินทางไปสู่ความตาย
ทุกคนมีความตายรออยู่ข้างหน้า

๖๓๓.
เพื่อนฝูงเป็นมิตรของคนที่มีเรื่องเกิดขึ้นบ่อยๆ
แต่บุญที่ทำไว้น้ันย่อมเป็นมิตรในโลกหน้า

๖๓๔.
อยู่ในอากาศ อยู่กลางมหาสมุทร
 เข้าไปในถ้าก็หนึไม่พ้นความตาย
สถานที่ดินแดนที่ความตายไปไม่ถึงไม่มีเลย

๖๓๕.
ผู้ที่ยังหลงเด็ดดอกไม้ มีใจลุ่มหลงอยู่ ไม่รู้จักอิ่มในกาม
ความตายก็คืบคลานเข้ามาครอบงำโดยไม่รู้ตัว