พุทธภาษิต ๙๑๙ บท ชุดที่ ๑๒

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท 

๒๙๑.
บัณฑิตย่อมถือเอาแต่สิ่งที่มีสาระ ละสิ่งที่ไม่มีสาระ

๒๙๒.
บัณฑิตย่อมสำรวมอินทรีย์

๒๙๓.
บัณฑิตไม่เป็นคนยอขึ้นให้เห็น

๒๙๔.
บัณฑิตไม่เอาแต่เพ่งโทษความผิดผู้อื่น

๒๙๕.
บุรษอาชาไนยหาได้ยาก

๒๙๖.
ผู้เพียบพร้อมด้วยคุณธรรมหาได้ยาก

๒๙๗.
ผู้ฝึกฝนตนเชื่องแล้วเป็นผู้ประเสริฐในหมู่มนุษย์

๒๙๘.
ผู้เป็นที่พึ่งแก่คนอื่นเป็นผู้มีความกรุณาใหญ่หลวง

๒๙๙.
คนฉลาดย่อมละเว้นบาป

๓๐๐.
นักปราชญ์ย่อมแนะนำแนวทางที่ดี

๓๐๑.
อย่าเอาธุระทำสิ่งที่ไม่ใช่ธุระ

๓๐๒.
นักปราชญ์ได้ทรัพย์สมบัติเหลือกินเหลือใช้แล้ว
ย่อมสงเคราะห์ญาติ

๓๐๓.
นักปราชญ์ย่อมมีกำลังความสามารถปกครองหมู่คณะให้เรียบร้อยได้

๓๐๔.
ผู้ดีไม่พูดเรื่องความใคร่ในกามารมณ์


๓๐๕.
ผู้ใดพูดไม่เป็นธรรม ไม่ใช่ผู้ดี 

๓๐๖.
ผู้ดียินดีในการช่วยเหลือเกื้อกลูผู้อื่น

๓๐๗.
ผู้ดีเป็นที่รู้จักไปไกล


๓๐๘.
ผู้ดีย่อมขจรไปทุกทิศ

๓๐๙.
ผู้ดีเป็นที่รู้จักไปไกล

๓๑๐.
ผู้มีอุปนิสัยเป็นผู้ดีย่อมอยู่เป็นสุข

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท ชุดที่ ๑๑

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท
๒๗๑.
คนพาลปัญญาทรามมักมีแต่ความประมาท

๒๗๒.
คนหนุ่มผู้มัวเมาประมาทย่อมเสียใจในวัยสูงอายุ

๒๗๓.
คนประมาทก็เหมือนคนตายแล้ว

๒๗๔.
อย่ามัวแต่ประมาทอยู่

๒๗๕.
อย่าอยู่ร่วมกับคนประมาท 

๒๗๖.
คนทำบาปเป็นมลทินโทษทั้งโลกนี้และโลกหน้า

๒๗๗.
เป็นคนเจ้าทุกข์เพราะสร้างสมบาป

๒๗๘.
ไม่กระทำความชั่วเป็นสุข

๒๗๙.
ความชั่วคนชั่วทำง่าย

๒๘๐.
คนใจสะอาดไม่ยินดีในความชั่ว

๒๘๑.
คนชั่วลำบากเพราะทำความชั่ว

๒๘๒.
เลิกทำชั่วได้ด้วยทำความเพียรเผากิเลส

๒๘๓.
คนชั่วมักทำชั่วด้วยความหลงผิด

๒๘๔.
บาปไม่เกิดแก่ผู้ไม่ทำบาป

๒๘๕.
เมื่อเราพูดถึงธรรมะอยู่  บาปก็ยังไม่กล้ำกลายเรา

๒๘๖.
คนมักพูดเท็จ  ไม่ทำชั่วเป็นไม่มี

๒๘๗.
ควรละเว้นความชั่วเสียให้หมด

๒๘๘.
อย่าทำบาปฆ่าเขาเพราะเห็นแก่กิน

๒๘๙.
ขึ้นชื่อว่าบัณฑิตย่อมทำดีได้ตลอด

๒๙๐.
บัณฑิตผู้มีคุณธรรมย่อมสว่างเหมือนไฟเย็นใสเหมือนน้ำ 

พุทธภาษิต ๙๑๙บท ชุดที่ ๑๐

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท

๒๕๑.

เป็นสุขด้วยเกิดปัญญารู้แจ้ง

๒๕๒.

ความรู้เป็นแก้วสารพัดนึกของคนเรา

๒๕๓.

ปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์ 

๒๕๔.
ญาณไม่เกิดแก่คนไร้ปัญญา

๒๕๕.
ปัญญาไม่ปรากฎแก่คนไม่มีฌาน

๒๕๖.
ปัญญาต้องมีสติคอยคุ้มครอง

๒๕๗.
คนเกียจคร้านย่อมไม่พบทางสว่างแห่งปัญญา

๒๕๘.
ฟังดีย่อมเกิดปัญญา

๒๕๙.
มองเห็นเรื่องราวสว่างด้วยปัญญา

๒๖๐.
บริสุทธิ์ได้ด้วยปัญญา

๒๖๑.
ผู้ฉลาดว่าปัญญาประเสริฐแท้

๒๖๒.
มีชีวิตอยู่อย่างผู้มีปัญญาประเสริฐแล้ว


๒๖๓.
บุรุษมีปัญญาตีความหมายสุภาษิตออกคนเดียวยังดีกว่า 

๒๖๔.
ผู้มีปัญญาความรู้ครองเรือนเป็นประโยชน์แก่คนหมู่มาก

๒๖๕.
ความฉลาดรู้ได้ด้วยการพูดจา 

๒๖๖.
ปัญญางอกงามขึ้นได้อย่างไรควรทำตนอย่างนั้น 

๒๖๗.
ไม่ควรประมาทมัวเมาในปัญญาความรู้

๒๖๘.
ผู้ประมาทเดินทางไปสู่ความตาย

๒๖๙.
ผู้ประมาทเป็นผู้บกพร่องในการระวังรักษา

๒๗๐.
ผู้ประมาทถูกท่านติเตียนทุกเมื่อ 

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท ชุดที่ ๙

พุทธภาษิต  ๙๑๙ บท

๒๒๕.

สิ่งใดจิตใจยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวเราของเราแล้ว

ไม่หนักใจไม่มีในโลก

๒๒๖.

ทรัพย์สมบัติสะสมไว้ย่อมพอกพูนขึ้นเสมอ

เหมือนตัวปลวกก่อจอมปลวก

๒๒๗.

รูปโฉมล่อให้คนโง่ให้หลงได้ เว้นแต่ผู้แสวงหาพระนิพพาน

๒๒๘.

รูปกายตายดับลับสูญ  แต่ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลยังอยู่

๒๒๙.

จิตใจของหญิงรู้ได้ยาก

๒๓๐.

คราวคับขันต้องการคนกล้า

๒๓๑.
คราวปรึกษาต้องการคนไม่พูดมาก

๒๓๒.
มีข้าวปลากอาหาร ย่อมต้องการคนที่รัก

๒๓๓.
มีเรื่องราวเกิดขึ้นย่อมต้องการบัณฑิต

๒๓๔.
กำลังใจรู้ได้ในคราวมีอันตราย

๒๓๕.
ผู้มียศไม่ควรเมายศ

๒๓๖.
ควรบริจาคให้มาก

๒๓๗.
ควรฝึกฝนอบรมตนในความสงบ

๒๓๘.
ผู้มุ่งหมายความสงบพึงสละลาภทานเสีย

๒๓๙.
สิ่งใดไม่ผิดพึงถือเอาสิ่งน้ัน

๒๔๐.
ต่อหน้าเคยเป็นเช่นไร  ลับหลังจงเป็นเช่นน้ัน 

๒๔๑.
ยังไม่สำเร็จก็ไม่ควรคุย  ยังไม่ผลิดอกออกผลก็อย่าเพิ่งคุย

๒๔๒.
จงอยู่อย่างมีที่พึ่ง  อย่าอยู่อย่างไร้ที่พึ่ง

๒๔๓.
ไม่ควรมีชีวิตอย่างกาฝาก

๒๔๔.
ไม่มีโรคภัยเบียดเบียนเป็นลาภเหลือล้น

๒๔๕.
ไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงมาแล้ว


๒๔๖.
ไม่ควรกังวลถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง

๒๔๗.
ไม่มีแสงสว่างใดเสมอด้วยปัญญา

๒๔๘.
ปัญญาทำให้โลกสว่างโชติช่วง

๒๔๙.
ปัญญาเกิดขึ้นจากความพยายามคิดค้น

๒๕๐.
ปัญญาสิ้นไปเพราะไม่คิดค้น

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท ชุดที่ ๘

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท 

๒๐๖.
ลักษณะของมหาบุรุษ มีความกรุณาเป็นพื้นฐาน

๒๐๗.
ความรู้สึกคุณและตอบแทนคุณเป็นเครื่องหมายของคนดี

๒๐๘.
ยกแผ่นดินให้ทั้งโลก  คนอกตัญญูก็ยังไม่รู้คุณ

๒๐๙.
ทรัพย์สมบัติย่อมทำลายคนโง่เขลา

๒๑๐.
เครื่องสักการบูชาย่อมทำลายคนเลวทราม

๒๑๑.
เกิดมาเป็นมนุษย์นี้เกิดได้ยาก

๒๑๓.
การฟังพระธรรมก็ได้ฟังยาก

๒๑๔.
พระพุทธเจ้าจะบังเกิดขึ้นก็แสนยาก

๒๑๕.
ไม่ท่องบ่นมนต์ก็เสื่อมคลาย

๒๑๖.
บ้านเรือนไม่หมั่นกวาดก็สกปรก

๒๑๗.
คนเกียจคร้านผิวพรรณก็มัวหมอง

๒๑๘.
เป็นหญิงทำผิดประเพณีก็มัวหมอง

๒๑๙.
ความบริสุทธิ์ไม่บริสุทธิ์เป็นของเฉพาะตัว

๒๒๐.
ใครจะทำให้ใครบริสุทธิ์ไม่ได้

๒๒๑.
คนบริสุทธิ์การกระทำบริสุทธิ์ ศึลก็บริสุทธิ์

๒๒๒.
ความผิดของคนอื่นเห็นง่ายของตนเห็นยาก 

๒๒๓.
ขึ้นชื่อว่าความลับในการทำชั่วไม่มีในโลก

๒๒๔.
ที่ประชุมใดไม่มีคนดีประชุมด้วยความสงบก็ไม่ใช่ที่ประชุม