พุทธภาษิต ๙๑๙บท ชุดที่ ๑๐

พุทธภาษิต ๙๑๙ บท

๒๕๑.

เป็นสุขด้วยเกิดปัญญารู้แจ้ง

๒๕๒.

ความรู้เป็นแก้วสารพัดนึกของคนเรา

๒๕๓.

ปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์ 

๒๕๔.
ญาณไม่เกิดแก่คนไร้ปัญญา

๒๕๕.
ปัญญาไม่ปรากฎแก่คนไม่มีฌาน

๒๕๖.
ปัญญาต้องมีสติคอยคุ้มครอง

๒๕๗.
คนเกียจคร้านย่อมไม่พบทางสว่างแห่งปัญญา

๒๕๘.
ฟังดีย่อมเกิดปัญญา

๒๕๙.
มองเห็นเรื่องราวสว่างด้วยปัญญา

๒๖๐.
บริสุทธิ์ได้ด้วยปัญญา

๒๖๑.
ผู้ฉลาดว่าปัญญาประเสริฐแท้

๒๖๒.
มีชีวิตอยู่อย่างผู้มีปัญญาประเสริฐแล้ว


๒๖๓.
บุรุษมีปัญญาตีความหมายสุภาษิตออกคนเดียวยังดีกว่า 

๒๖๔.
ผู้มีปัญญาความรู้ครองเรือนเป็นประโยชน์แก่คนหมู่มาก

๒๖๕.
ความฉลาดรู้ได้ด้วยการพูดจา 

๒๖๖.
ปัญญางอกงามขึ้นได้อย่างไรควรทำตนอย่างนั้น 

๒๖๗.
ไม่ควรประมาทมัวเมาในปัญญาความรู้

๒๖๘.
ผู้ประมาทเดินทางไปสู่ความตาย

๒๖๙.
ผู้ประมาทเป็นผู้บกพร่องในการระวังรักษา

๒๗๐.
ผู้ประมาทถูกท่านติเตียนทุกเมื่อ