พุทธภาษิต ๙๑๙ บท
๒๗๑.
คนพาลปัญญาทรามมักมีแต่ความประมาท
๒๗๒.
คนหนุ่มผู้มัวเมาประมาทย่อมเสียใจในวัยสูงอายุ
๒๗๓.
คนประมาทก็เหมือนคนตายแล้ว
๒๗๔.
อย่ามัวแต่ประมาทอยู่
๒๗๕.
อย่าอยู่ร่วมกับคนประมาท
คนทำบาปเป็นมลทินโทษทั้งโลกนี้และโลกหน้า
๒๗๗.
เป็นคนเจ้าทุกข์เพราะสร้างสมบาป
๒๗๘.
ไม่กระทำความชั่วเป็นสุข
๒๗๙.
ความชั่วคนชั่วทำง่าย
๒๘๐.
คนใจสะอาดไม่ยินดีในความชั่ว
คนชั่วลำบากเพราะทำความชั่ว
๒๘๒.
เลิกทำชั่วได้ด้วยทำความเพียรเผากิเลส
๒๘๓.
คนชั่วมักทำชั่วด้วยความหลงผิด
๒๘๔.
บาปไม่เกิดแก่ผู้ไม่ทำบาป
๒๘๕.
เมื่อเราพูดถึงธรรมะอยู่ บาปก็ยังไม่กล้ำกลายเรา
๒๘๖.
คนมักพูดเท็จ ไม่ทำชั่วเป็นไม่มี
๒๘๗.
ควรละเว้นความชั่วเสียให้หมด
๒๘๘.
อย่าทำบาปฆ่าเขาเพราะเห็นแก่กิน
๒๘๙.
ขึ้นชื่อว่าบัณฑิตย่อมทำดีได้ตลอด
๒๙๐.
บัณฑิตผู้มีคุณธรรมย่อมสว่างเหมือนไฟเย็นใสเหมือนน้ำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น